نقد و بررسی برنامۀ درسی رشتۀ علوم قرآن و حدیث در مقطع کارشناسی

چکیده از اولین مسائل در بهینه سازی و ارتقای سطح کیفی رشته های تحصیلی توجه به برنامۀ درسی و محتوای آموزشی است که در سرفصل های آن رشته نمود می یابد. رشتۀ علوم قرآن و حدیث، به سبب ارتباط با دو منبع وحیانی، باید از جامعیت مقبولی برخوردار باشد تا بتواند در تمام عرصه های دینی حضور پویا داشته باشد. احراز این جایگاه به برنامه ریزی دقیق در حوزۀ آموزش و پژوهش منوط است. مقطع کارشناسی به مثابۀ زیرساخت یک رشته باید بتواند توانمندی های لازم را در دانشجو ایجاد کند. این مطالبه قطعاً منوط به آموزش استاندارد خواهد بود. مطالعۀ نقادانه و آسیب شناسانه در سرفصل و برنامۀ آموزشی می تواند بخشی از مطلوب ما را محقق کند. انطباق نداشتن و متناسب نبودن برنامۀ درسی و محتوای آن با عنوان رشته، ضعف در تعیین اهداف دروس و سرفصل آن ها، ضعف در تعیین منابع، تکراری بودن بعضی مباحث، فقدان ارتباط منطقی بین دروس، خلأ نگاه نظاممند در تدوین سرفصل کارشناسی در عنایت به مقاطع سه گانه، بی توجهی به مسئلۀ ارزش یابی در سرفصل و نیز متوازن نبودن دو حوزۀ مطالعات قرآنی و مطالعات حدیثی از نظر درسی از جمله آسیب های جدی این برنامۀ درسی است.